من چنین ام. احمق ام شاید! 

که می داند 

که من باید 

سنگ های زندانم را به دوش کشم 

به سان فرزند مریم که صلیبش را 

و نه به سان شما 

که دسته ی شلاق دژخیمانتان را می تراشید 

از استخوان برادرتان 

و رشته ی تازیانه ی جلادتان را می بافید 

از گیسوان خواهرتان 

و نگین به دسته ی شلاق خودکامه گان می نشانید